Frozen - lange versie

Tijdens de creatie van Frozen (lange versie) stelden we ons vragen over onze relatie met de wereld. We gingen op zoek naar de plaats van het levende in ons leven en onze omgeving en de kwetsbaarheid van het mens-zijn.

Deze overdenking leek in onze ogen een duidelijke en bijzonder dringende noodzaak. Voor ons is het essentieel dat de mensheid in het middelpunt van ons theater staat, alsof dat ons meer inzicht geeft in wat we zijn en wat ons drijft. Hoe kunnen we zonder relaties met anderen een plaats vinden in een al te vaak onmenselijk geworden … bevroren wereld? Welke identiteit kunnen we onszelf vormen?

In Frozen wekt de schokkende ontdekking van een kloppend hart in de steriele wereld van een bedrijfskantine bij de toeschouwer tegelijk onbehagen en fascinatie op. Op het podium brengt deze ontdekking bij de personages een heftige reactie teweeg. Ze worden abrupt geconfronteerd met hun vleselijkheid en hun instinctieve kant. Vanuit dit vertrekpunt leiden we onze personages – en de toeschouwers – over de dierlijke reactie heen, naar een verhouding van mens tot mens.

Daarom hebben we het schrijfproces van ons project rond deze vraag opgebouwd: hoe vinden we in een lichaamloze wereld, doorheen de barbaarsheid en opnieuw doorheen het levende, de noodzaak en capaciteit van de relatie met de ander en de behoefte aan menselijkheid terug? Is de mens nog in staat om met de mens samen te leven?

De productiviteitscultus die onze hedendaagse samenleving overheerst, drijft ons in een bodemloze wereld ver weg van het reële, het leven en de dagelijkse dingen. Er groeit een steeds meer lichaamloze wereld, gedefinieerd door concepten als competitie en individualisme.

In onze prestatiegerichte samenleving worden ziekte, zwakheid en dood verworpen. De cultus van de concurrentie tussen individuen in deze wereld die zich afwendt van de sociale problemen, de relaties tussen mensen, kwetsbaarheid van alle soorten, zonder welwillendheid of respect voor elkaar, herinnert ons aan dat oude gezegde: “De mens is een wolf voor zijn medemens”. Net als een wolf zwerft en evolueert de moderne mens in de te functionele stedelijke ruimten, in de leegte rond de gebouwen, die als kubussen op een steriele oppervlakte zijn neergepoot.

In onze voorstelling willen we, zonder ons aan de esthetiek van de gore over te leveren, bloed spuiten. We willen het podium bevlekken met een haast existentiële onrust, teweeggebracht door deze overschrijding van de grenzen van het menselijke lichaam. Zo willen we de plaats van de mens onder de loep nemen. We willen het menselijke hart raken, een spier en echte organische motor, die meer dan 100.000 keer per dag klopt.

Wat we met Frozen nastreven, is het beeld tegenover zichzelf opzetten en zijn hypnotische kracht omleggen.

• Concept en vertolking : Sophie Linsmaux & Aurelio Mergola
• Decor- en kostuumontwerp : Aurélie Deloche
• Ruimtelijke opstelling en beweging : Sophie Leso
• Geluidsontwerp : Nicola Testa
• Belichting : Caspar Langhoff
• Rekwisieten : Noémie Vanheste
• Algemene regie : Mathieu Kaempfer
• Regieassistentie : Sophie Jallet
• Scenarioadvies : Thomas van Zuylen
• Een productie van Compagnie3637
• Een coproductie van Théâtre National Wallonie-Bruxelles
• Met de steun van de dienst Theater van het ministerie van Cultuur van de Federatie Wallonië-Brussel, het Cultureel Centrum van Nijvel en de SACD-Beaumarchais Beurs.