?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>
?php the_title(); ?>

No One

“Het gevaar loert om elke hoek. Maar het grootste gevaar voor de mensheid, dat zijn wij zelf.” (vrije vertaling)
René Girard, Celui par qui le scandale arrive, Ed Fayard/Pluriel, 2011

In dit nieuwe stuk werken we rond dezelfde vraag als in onze vorige projecten: de plaats van het leven in onze omgeving. In onze theatertaal brengen we het levende wezen in gevaar, we zoeken de grenzen van de menselijkheid op en we tasten het leven af ‘buiten de norm’. Zo herinneren we intens aan de oneindige broosheid van het bestaan en de breekbaarheid van de mens. Net alsof deze daad een groter begrip van wat we zijn en wat ons bezighoudt, mogelijk zou maken. Voor dit project ‘onderzoeken’ en ‘dissecteren’ we opnieuw het menselijke lichaam. Een lichaam in gevaar, dat zich ontwikkelt in een vijandelijke omgeving.

De verhaallijn van No one berust op de spanning tussen een individu en een groep.

Enerzijds worden we gemotiveerd door het mechanisme en de kracht van een groep die spontaan ontstaat. We willen de mechanismen ontrafelen die leiden tot de ontbinding van de verantwoordelijkheid en de aanduiding van een zondebok in een massa. Maar ook de kracht ervan wanneer het van kwaad tot erger gaat: het lynchen van de zondebok.

Anderzijds vinden we het belangrijk om het moment na zo’n aanval te bekijken. Wanneer het geweld geluwd is en de groep uiteen is gegaan. Hoe gaat het individu om met zijn daden? Hoe komt hij terug tot zichzelf? En hoe pakt hij de draad weer op?

We hebben onze voorstelling gebaseerd op ‘de zondebok’ en de gevolgen hiervan, maar ook op de werking, de kracht en de denkwijze van ‘de massa’. Al vlug stootten we op enkele vragen en bedenkingen over bepaalde feiten uit de actualiteit, die in strijd zijn met onze overtuigingen.

Hoe is zo’n gruweldaad mogelijk?

Waar komt dat bezeten en barbaarse gedrag van de massa vandaan?

Een zondebok, iemand lynchen … Is dat geen dagelijkse kost?

Iemand pakken in de media, in de politiek, op internet?

Waarom is zo’n lynchpartij nodig?

En ik?

Wat als ik er op een of andere manier bij betrokken was?

Welke rol moet ik spelen in deze gedragswijze?

Hoe ga ik om met mijn eigen gedachten en met het collectieve denkbeeld?

We zijn ervan overtuigd dat we moeten leren nadenken bij onszelf, en voor onszelf in een collectief bewustzijn. We moeten vragen stellen over onze individuele verantwoordelijkheden in een groep en over de manier waarop wij in groep zin geven aan iets. Daarom stellen we No one voor. Het verhaal is een instinctieve en existentiële beleving waarmee we onverschilligheid de mond willen snoeren. Want – volgens ons – is het de taak van het theater om de verantwoordelijkheidszin van de mens aan te wakkeren. “Door middel van echte esthetische elektroshocks moet men de grenzen van de menselijke ervaring in de ogen kijken en extreme situaties uitlokken die de toeschouwer herinneren aan de basisbeginselen van de mensheid.”

  • Concept en regie : Sophie Linsmaux & Aurelio Mergola
  • scenario : Sophie Linsmaux, Aurelio Mergola, Thomas van Zuylen
  • vertolking : Julie Dieu, Colin Jolet, Muriel Legrand, Sophie Leso, François Regout
  • vertolking (groep toeristen) : Nunzio Cisternino, Raphaël Faelli, Stella Kieffer, Fabienne Lichtert, Mélanie Pluss, Maurice Raty, Stefano Rocco, Laura Ughetto, Christine Wayenbergh, Dany Woit
  • scenografie : Aurélie Deloche
  • Belichting, algemene regie en speciale effecten : Hugues Girard
  • podium regisseur : Rudi Bovy
  • Geluidsontwerp : Guillaume Istace
  • Ruimtelijke opstelling en beweging : Sophie Leso
  • Rekwisieten an assistentie senografie : Chloé Jacqmotte
  • Kostuumontwerp : Camille collin
  • naaister : Cinzia Derom
  • Regieassistentie : Sophie Jallet
  • decor bouwen : Didier Rodot
  • hulp bij constructie en versiering : Sophie Hazebrouck, Adrian Pellegrin, Aurélien Gobeaux, Franck Crabbé en collaboration avec les ateliers du Théâtre de La Balsamine
  • Illusie : Tim Oelbrandt
  • prothesemaker : Florence Thonet, Anne Van Nyen
  • productie begeleiding : Bloom Project - Claire Alex
  • Een Cie Still Life productie
  • Een coproductie van le Théâtre Les Tanneurs, la maison de la culture de Tournai/maison de création et La Coop asbl
  • Gedelegeerde productie : Théâtre Les Tanneurs
  • Met de steun van de dienst Theater van het ministerie van Cultuur van de Federatie Wallonië-Brussel, de Shelterprod, du Taxshelter.be, ING, du Tax-Shelter du gouvernement fédéral belge
  • Met behulp van Centre des Arts scénique, de la SACD, de la résidence Ad Libitum, du Théâtre de l’Ancre, du Théâtre 140 et de l’Infini Théâtre
  • Cie Still Life is een huisartist van Les Tanneurs toneel