Où les hommes mourraient encore
Waar je niet meer sterft. Eén man en twee vrouwen fantaseren over hun denkbeeldige dood. Ze bedenken een ultiem scenario. Ze vestigen een kerkhof in het midden van het dorp, daar waar de mensen nog sterven ...
PS: Alain komt niet, want hij is dood.
In Où les hommes mourraient encore stellen we vast dat de dood, onze dood geen deel uitmaakt van ons dagelijkse leven. Alsof de dood geen plaats heeft in onze maatschappij, waarin we hoog oplopen met de ontwikkeling en de eigenheid van het individu. Alsof de dood geen doorslaggevende factor is geweest in de ontwikkeling van deze onaantastbare individuele persoonlijkheid. Wij weigeren om de dood in de vergeethoek te duwen. Want wij vinden dat de dood geen aanhangsel is van ons leven, maar er wel een onlosmakelijk onderdeel van is. Daarom eisen wij het recht op om het kerkhof heel even weer een centrale plaats in het dorp te geven. Omdat wij allemaal op gelijke voet staan wat onze uiteindelijke dood betekent, ongeacht onze overtuigingen. We willen de tijd nemen om dapper te dromen over een mooie dood. Een dood die net zo mooi is als de mooiste momenten in ons leven. Wij willen verhalen beleven die we niet op voorhand kunnen bedenken of organiseren. Daar waar het theater is! Daar waar de mensen nog sterven.
Een productie van Compagnie3637.
Met de steun van het Théâtre Marni en de SACD
- Concept en vertolking : Sophie LINSMAUX, Aurelio MERGOLA
- Met Marine BESTEL, Francesco ITALIANO, Muriel LEGRAND
- Ruimtelijke opstelling en beweging : Sophie LESO
- Decorontwerp : Aurélie DELOCHE
- Belichting : Jérôme PEREZ
- Foto’s : Thomas VAN ZUYLEN, Aurélie Deloche
- Productie : Compagnie 3637
- Met de steun van Théâtre Marni en SACD
théâtre Marni 17 au 28 mai 2011